Van Zwolle naar onze streek: 'Mensen kijken écht naar elkaar om'
Toen de Zwolse Marga Mansveld op latere leeftijd vanuit Den Haag naar het Westland verhuisde, was dat even wennen. "Als dochter van Brabantse ouders kende ik het gevoel van 'import' zijn al vroeg", vertelt ze. "Ik ben geboren in Zwolle. Mijn vader was beroepsmilitair. Hij werd vanuit Brabant naar het Veluwse dorpje Wezep overgeplaatst. Daar groeide ik op." Later in haar leven ontmoette Marga een Hagenaar, met wie ze een relatie kreeg. "Na zes jaar een latrelatie te hebben gehad, besloot ik samen met mijn zoon naar het westen te verhuizen."
De overgang naar Den Haag bleek groot. "Ik werd er helemaal gek van. Je kunt de vrouw wel uit het boerenland halen, maar het boerenland niet uit de vrouw. Den Haag was te druk voor mij. Ik werk midden in het centrum, en zodra je de tramtunnel uitkomt, moet je oppassen om niet omver gereden te worden door trams en bussen. Ik was de eerste maanden voortdurend de weg kwijt. Meer dan eens belandde ik met mijn auto op een trambaan. Thuis wilde ik daarom vooral rust, maar ook daar vond ik die niet."
Vooral het gebrek aan parkeergelegenheid in Den Haag zorgde voor frustratie. "In onze wijk was er altijd een tekort aan parkeerplekken. Dat leidde soms tot gezeur met de buren. Uiteindelijk zijn we onze horizon gaan verbreden en zelfs gaan nadenken over een terugkeer naar de omgeving van Zwolle. Toch had het westen voordelen voor mijn zoon: er zijn hier namelijk genoeg studiemogelijkheden. Toen mijn ex-man me een link stuurde van een huis in Naaldwijk, voelde dat gelijk goed. We waren meteen verliefd."
Naaldwijk
In Naaldwijk vonden Marga (47) en haar gezin de rust waar ze naar zochten. "We wonen in een rustige straat met een vrije tuin. Achter ons huis staan kassen, dus als ik zou willen kan ik de hele dag naakt rondlopen zonder dat iemand het ziet", zegt ze lachend. "Het voelt hier alsof de tijd wat meer heeft stilgestaan, alsof het leven simpeler is, zoals in het pre-digitale tijdperk. Dat vind ik heerlijk."
Ze merkt ook op dat de mensen in Naaldwijk naar elkaar omkijken. "Je hoeft maar een seintje te geven en mensen staan voor je klaar, bijvoorbeeld om je post op te ruimen als je op vakantie bent. In Den Haag is iedereen meer op zichzelf. Daar ben je echt anoniem. Sommige mensen vinden dat fijn, maar ik houd van het contact met mijn buren en het zorgen voor elkaar."
Daarnaast waardeert Marga de parkeermogelijkheden in Naaldwijk. "Waar we in Den Haag vochten voor een plekje, hebben we hier een oprit waar drie auto's op kunnen en nog een stuk grond aan de overkant van de straat. Als ik thuiskom van mijn werk, is er altijd plek voor de deur en visite kan ook altijd parkeren."
Ook haar zoon Thomas, eveneens een nieuwkomer in het Westland, voelt zich steeds meer thuis. Door zijn werk bij De Tuinderij en eerder bij een aloë vera-kwekerij in de kassen is hij goed ingeburgerd geraakt. Haar man voelt zich eveneens helemaal op zijn gemak in de omgeving.
Thomas, Edwin en ik Edwin, Marga en zoon Thomas
Warm ontvangst
"We hadden gehoord dat Westlanders stug zouden zijn, maar daar heb ik niets van gemerkt. We organiseerden een burenborrel, en dat hielp enorm om elkaar te leren kennen. Als nieuwkomer moet je zelf wel het initiatief nemen, dat is logisch. We ontdekten al snel dat iedereen hier elkaar kent en veel mensen familie van elkaar zijn. Je moet dus oppassen dat je niet negatief over iemand praat, want de kans is groot dat je het over een familielid hebt", grapt ze.
Midden in het Varend Corso
Toch waren er ook uitdagingen. "Ik kom uit een Brabants gezin en spreek inmiddels ABN met schijnbaar een licht Zwols accent. In Den Haag leerde ik Haags, en nu leer ik Westlandse termen zoals 'plukkie al'. Mijn buurman groet me altijd met 'môh', ongeacht het tijdstip. Dat vond ik in het begin verwarrend, maar inmiddels weet ik dat het gewoon een standaardgroet is."
Daarnaast ontdekte ze de cultuur van de regio. "Toen we hier net kwamen wonen kochten we een bootje. Tijdens een vaartocht belandden we per ongeluk midden in het Varend Corso. Ook hoorde ik van een buurman over het 'rondje Westland', iets waar ik tot dan toe nooit van had gehoord. De natuur hier blijft ons verrassen."
Sociale contacten
Hoewel ze zich thuis voelt, mist Marga haar oude sociale kring. "Mijn ouders, zus en vrienden wonen nog steeds rond Zwolle. In Den Haag heb ik fijne collega's, maar geen vrienden op koffiedrinkafstand. Ik zag laatst dat er een ladies night was in bioscoop De Naald. Ik wilde graag gaan, maar had niemand in de buurt om mee te vragen. Het is lastig om in deze levensfase nieuwe mensen te leren kennen."
Toch blijft ze positief. "Ik heb het druk met werk en hobby's, maar ik hoop in de toekomst meer sociale contacten op te bouwen met leeftijdsgenoten. Voor nu geniet ik van de rust en de verbondenheid die het Westland biedt."