Moeder Esther over olympische titel Benthe Boonstra: 'Wilde ze over de finishlijn schreeuwen'

Esther Boonstra is door het dolle heen nu haar dochter Benthe samen met de vrouwen-vier-roeiploeg donderdagochtend goud veroverde tijdens de Olympische Spelen in Parijs. "Beter dan dit hadden wij niet durven dromen."

Moeder Boonstra was samen met familie en vrienden aanwezig in Parijs. Na afloop van de race had ze nog amper een stem over. "Je hoort het ook wel een beetje, maar ik hou het dan eigenlijk niet meer", zegt ze op WOS Radio. "Ik kan ook niet meer blijven zitten op mijn stoeltje. Ik word helemaal gek. Je wil ze over de finishlijn schreeuwen. Het was op het laatst zo spannend."

De Nederlandse roeisters lagen vrijwel de hele race op kop, maar met nog zo'n 300 meter te gaan kwam Groot-Brittannië langszij. De twee boten streden in een eindsprint om de zege, waarbij de Nederlandse boot net iets eerder de finishlijn passeerde. "Je zag het bij de dames dubbelvier, dat was het net niet op vijftien honderdsten", herinnert Boonstra zich de race die een ander Nederlands roeiteam woensdag net aan verloor van de Britten. "Dat had bij ons ook kunnen gebeuren, maar het ging gewoon net de goede kant op. Ik denk dat ze op wilskracht gewonnen hebben."

Ook de Boonstra's moesten elkaar nog even in de armen knijpen "Mijn man vroeg nog: 'Zijn ze echt olympisch kampioen? Zijn ze het?'", vervolgt moeder Boonstra. Al was het moeilijk om het succes op dat moment met z'n allen te vieren. "We zaten allemaal verspreid. Onze kinderen zijn er ook met hun vriendinnen, we hebben een bonuszoon met zijn vriendin en mijn vriendin is er. Dus het was een hele grote groep, maar iedereen zit ergens anders. Dit komt omdat je de kaarten niet bij elkaar kunt kopen. Dat is wel jammer."

Benthe nog niet gesproken

De familie stond bij de huldiging wel vooraan, maar met dochter Benthe is nog niet gesproken. "Die meiden worden helemaal geleefd door de media. Dus die zien wij op dat moment gewoon niet. Die zien wij straks pas in het TeamNL Huis." Al was er wel kortstondig contact. "We hebben gezwaaid en heel hard geroepen: 'Benthe, Benthe'. En toen zag ze ons en hebben we haar een handkusje kunnen geven."

Beluister het hele gesprek: