Julia uit Maassluis danst al 11 jaar iedere avond twee shows in de legendarische Moulin Rouge in Parijs

Zes avonden per week staat danseres Julia Graveland (32) uit Maassluis op het podium van de legendarische Moulin Rouge in Parijs. "Zolang mijn lijf het toelaat en ik er plezier in heb, ga ik nog door."

De meeste mensen kennen de Moulin Rouge in de rosse buurt in Parijs uit de beroemde, gelijknamige film over een onmogelijke liefde. In de praktijk worden er 365 dagen per jaar twee professionele cabaretshows per avond gegeven, met dans, zang en véél veren. Julia Graveland danst er al elf jaar, zonder dat het gaat vervelen. Vanuit Parijs vertelt ze aan mediapartner TV Rijnmond over haar bijzondere leven.

Hoe ben je in de Moulin Rouge terechtgekomen?

"Ik ben op mijn zesde begonnen met ballet, op mijn elfde deed ik auditie voor de vooropleiding van Codarts in Rotterdam. Uiteindelijk heb ik de dansacademie Lucia Marthas in Amsterdam gedaan. Daar geven ze veel musical-, tap-, moderne- en hiphopdans. Dat was meer mijn ding dan klassiek ballet. In 2012 was ik daar net klaar en op zoek naar werk. Ik gaf les en deed veel audities, waaronder hier in de Moulin Rouge. Op die audities komen altijd heel veel mensen af en ik had bedacht dat ik het gewoon wilde proberen, alleen al voor de ervaring. Gelukkig lag de stijl me en ging het heel goed. Zes maanden later mocht ik beginnen.”

Kun je iets over die stijl vertellen?

"Het is het beste showballet van heel de wereld. In Frankrijk noemen ze het ‘cabaret show’. Je moet je voorstellen dat we met zestig man op het podium staan, het is een hele grote productie. We doen vier verschillende stukken per show, met daartussen acts zoals acrobatiek met één of twee mensen. Er wordt gezongen en gedanst, er gebeurt ontzettend veel. Je weet soms niet waar je moet kijken. Iedereen heeft handgemaakte kostuums aan, met mooie veren en Swarovski-stenen. Het is heel spectaculair."

Veel mensen kennen Moulin Rouge van de film, geeft dat een realistisch beeld?

"Ik vind het zelf een hele mooie film, maar hij gaat een eeuw terug in de tijd, naar een periode waarin de Moulin Rouge nog maar net open was. Door de jaren heen is het een show van hoog niveau geworden. De Moulin Rouge is inmiddels beroemd over de hele wereld, het bestaat al meer dan 130 jaar. Er bestaat bijna geen Frankrijk zonder Moulin Rouge, de show is echt een statement. Ik vind het heel tof om daar deel van uit te maken."

Moulin Rouge - Philippe Wojazer

Gaat het na elf jaar weleens vervelen?

"Ik vind het nog steeds ontzettend gaaf om op zo'n podium te staan. Je krijgt best een band met je collega's. Naast mij is er nog een ander Nederlandse danseres. Dat worden vriendinnen en vrienden. Het is heel internationaal, op dit moment staan er zeventien verschillende nationaliteiten op het podium."

"Ik heb mijn hele leven hier opgebouwd in Parijs en voel me hier ontzettend thuis. Ik ging hierheen met de gedachte: het is voor een jaartje, maar het beviel me ontzettend goed. Het is gewoon een hele goede, fijne baan voor een professionele danseres. Het is natuurlijk een erg fysiek beroep en ik weet ook dat ik dit niet tot mijn zestigste kan doen, dus ik probeer het meeste eruit te halen voordat ik moet stoppen. Ik krijg energie van de reacties uit de zaal. Mensen reizen er ver voor en geven veel geld uit voor hun kaartje. Ze kleden zich allemaal mooi aan. Voor hen is het een hele bijzondere avond en ik vind het mooi dat ik daaraan mag bijdragen, terwijl ik mijn passie uitoefen."

Hoe ziet een werkdag er voor jou uit?

"Mijn ritme is een beetje omgekeerd. Ik ga om 19:30 uur naar mijn werk, daar doe ik mijn make-up, warm ik op en maak een praatje met iedereen. Daarna doen we twee shows, iedere avond. Per show zitten er 900 mensen in de zaal. De shows duren ongeveer twee uur, waarin ik negen à tien stukken dans. Je bent niet constant op het podium, maar verkleed je tussendoor. Om 01:15 uur ben ik pas weer thuis, dan kan ik niet meteen slapen. Dus rond 03:00 uur ga ik naar bed en ik sta rond 11:00 uur weer op. Mij bevalt die structuur heel erg, want overdag ben ik lekker vrij. Ik vind Parijs een prachtige stad en heb een klein appartementje met een balkon in de buurt van de Moulin Rouge. Ik werk zes avonden in de week en we zijn 365 dagen per jaar open."

Moulin Rouge - Philippe Wojazer

Is dat fysiek zwaar?

"Ja, zeker. Je moet goed voor jezelf en je lijf zorgen. Onze lijven zijn er wel aan gewend, maar ik heb een oude knieblessure die soms opspeelt en ik voel ook wel dat ik niet meer 21 ben. Rusten is belangrijk en ik moet goed opwarmen. Een paar jaar geleden schoot dat er weleens bij in en kon dat wel, nu voel ik dat het echt wel noodzakelijk is. Vandaag ben ik lekker gaan zwemmen in de buurt."

Ben je al bezig met je toekomst na de Moulin Rouge?

"Zolang mijn lijf het toelaat en ik er plezier in heb, ga ik nog door. Misschien nog twee jaar, maar misschien dat ik het volgend jaar wel genoeg vind geweest. Ik wil graag stoppen op het hoogtepunt, niet omdat ik niet meer verder kan. Ondertussen kijk ik wel alvast om me heen. Dus ik ben begonnen met acteerlessen omdat ik interesse heb in theater. De kunst en cultuur is hier in Parijs natuurlijk ontzettend groot en staat hoog aangeschreven. Ik heb een fotografiecursus gedaan en ik ben een tijdje terug met Franse les begonnen. Op het werk spreken we altijd Engels dus daar was het niet zo nodig."

Julia doet haar make-up backstage Moulin Rouge - Philippe Wojazer

Wil je in Parijs blijven als je stopt?

"Dat weet ik echt nog niet. Soms voel ik me hier meer thuis dan in Nederland, omdat ik hier al zolang woon en me heb ontwikkeld. Ik heb me hier echt gesetteld. In januari was ik weer in Nederland en dan zie ik mijn ouders, mijn zussen, broer en vrienden en dat vind ik heel fijn, maar als ik daarna weer in Parijs ben voelt het toch alsof ik echt weer thuis ben. Toch vind ik het moeilijk, want ik denk dat ik in Nederland ook wel weer mijn draai zou vinden uiteindelijk. Ik houd alle opties open."

Kunnen je vrienden uit Maassluis zich iets voorstellen bij je leven hier? Of denken ze dat je een soort Emily in Paris bent?
"Haha, ja soort van. Alleen dan net iets fysieker. Ik heb nog contact met mijn vriendinnen in Maassluis en onze levens zijn natuurlijk heel anders. Als ik ze spreek, voelen we dat ook wel, maar ik ben heel blij dat ik die vriendschappen nog heb. Je zit toch ook wel soms in een bubbel hier. Ze zijn ook allemaal naar Parijs gekomen, sommigen al zeker een keer of drie. Dat vinden zij, maar zeker ook ik, geweldig."