Cor Verbree 40 jaar organist in Monster: 'Wilde eigenlijk dominee worden'

Voor Cor Verbree was het afgelopen zondag een speciale dag. De Monsternaar vierde zijn veertigjarig jubileum als kerkorganist in de Gereformeerde Kerk in zijn woonplaats.

De inmiddels 65-jarige Verbree is een bekend gezicht in de regio. Behalve kerkorganist, is hij ook scheidsrechter en leraar in het voortgezet onderwijs. Maar aanvankelijk had hij een heel andere carrière voor ogen. Hij wilde namelijk dominee worden. "Toen mijn oma is overleden, kwam ik in dozen oude preken tegen van toen ik tien was. Theologisch waren die waarschijnlijk niet zo goed onderbouwd als wanneer je een opleiding volgt. Maar ik heb inderdaad altijd dominee willen worden. De combinatie van leraar en organist lijkt er wel een beetje op."

De liefde voor muziek zat er bij Verbree al vroeg in. "We hadden thuis een harmonium, dat noemden we altijd een psalmenpomp. Die hebben we later verkocht en toen hebben we nog eens een Riha-orgel gekocht en een blokfluit. De blokfluit is wel een instrument dat mij op het spoor heeft gebracht." In de kerk keek hij altijd vol bewondering naar het orgel. "Die orgelpijpen en die organist die bezig is met zijn handen, voeten en ogen."

De Monsternaar nam les en is er daarna naar eigen zeggen een beetje 'ingerold'. In 1983 kwam hij terecht in de Gereformeerde Kerk in Monster, waar hij als kind ook al kwam. "Voor die tijd speelde ik ook al in Poeldijk en sindsdien zijn er alleen maar kerken bijgekomen. Al een jaar of dertig draai ik een soort vast rooster. De eerste zondag zit ik altijd in Parnassia, de tweede in Ter Heijde, de derde in en de vierde in Monster. Af en toe zit ik ook in het Westerhonk, de OpMaat en in het Woerdblok. Dan heb je nog de begrafenissen en kom je al snel aan 4.000 diensten in veertig jaar."

Zo'n jonge organist - Verbree begon dus als twintiger - is voor veel kerkgangers best bijzonder. "Ik heb wel eens gehad dat ik speelde in een kerk dat men niet wist wie ik was. Toen vroegen ze of de organist eventjes naar beneden wilde komen en zeiden ze: 'We hadden een veel ouder iemand verwacht'. Inmiddels ben ik wel op een leeftijd gekomen dat ze dat niet meer vragen."

Orgel in Monster

Wegglippen

In al die jaren maakte hij van alles mee. Twee - samenhangende - dingen staan hem bij. "Ik speelde in de Gereformeerde Kerk in Monster, zo'n 300 meter van mijn huis. Na de preek gingen ze de geloofsbelijdenis zingen, maar ik kon de muziek niet vinden. Toen ben ik 'm gepiept tijdens de preek en ben ik naar huis gerend. Dat is een soort spijbelgevoel, want je ziet allemaal fietsen staan buiten". Maar ook thuis kon Verbree de muziek niet vinden en dus ging hij rennend en zwetend terug. "Toen heb ik de muziek niet van de noten gespeeld, maar van de letters."

Een aantal jaar daarna speelde ik in de kerk in Ter Heijde. Toen had de dominee een lied opgegeven voor na de preek waarvan ik vergeten was het op te zoeken. Je moet weten dat de dominee best lang preekt. Dus toen ben ik met de auto van Ter Heijde naar Monster gereden om het muziekboek op te halen. Toen kwam ik aan in de kerk, niemand had gemerkt dat ik weg was, ging ik zitten en de dominee zei gelijk 'amen'. Dus ik had geen 2 seconden later moeten binnenkomen.

Beluister het hele gesprek met Cor Verbree: