Oekraïense Kateryna (19) probeert haar leven op te pakken in Maassluis

Kateryna Kupryianova woont met haar vader, moeder, zusje en oma in De Vliet in Maassluis. Dagelijks volgt zij via sociale media de oorlog in haar geboorteland Oekraïne. Ondertussen bereidt ze zich voor op haar leven als jongvolwassene.

"Mijn vader werkt hier als bouwkundig ingenieur, mijn oma is vrijwilliger bij de voedselbank in Maassluis. Allebei zijn ze op dit moment aan het werk, vandaar dat zij niet bij het interview aanwezig zijn", begint Kateryna.

"We hebben in Boetjsa gewoond. Daar is de oorlog vrijwel direct begonnen. Met de auto zijn we naar een kennis in Oekraïne gevlucht. Toen daar ook de tanks door de straten reden, zijn we met een bus vertrokken naar Polen. Via Duitsland zijn we in Nederland beland, waar we zijn opgevangen in Maassluis."

Oorlog leek misverstand

Haar opa en oma bleven in eerste instantie in Oekraïne. "Zij spreken Russisch, hebben daar twintig jaar gewoond en hebben veel familie en vrienden in Rusland. Ze konden niet geloven dat Rusland Oekraïne zou aanvallen. Ze dachten dat de aanval een misverstand was dat snel uit de weg zou worden geruimd. Het heeft best wel even geduurd voordat zij snapten dat het echt oorlog was."

Mijn oma dacht dat ze het telefoonnummer van de burgemeester had gekregen om een afspraakje te maken.

Kateryna Kupryianova

Inmiddels was het winter en tien graden onder nul. "Mijn opa en oma hadden geen eten, water, warmte of medicijnen. Uiteindelijk zijn ook zij naar Maassluis gevlucht. Mijn opa was heel blij dat hij zelf kon zien dat wij veilig in Maassluis waren aangekomen. Hij maakte zich in Oekraïne grote zorgen over ons. Hij heeft maar kort van zijn nieuwe vrijheid kunnen genieten. Na een week is hij in Maassluis overleden aan een hartstilstand. Tijdens de crematie was ook (toenmalig) burgemeester Edo Haan aanwezig. Hij was super aardig en betrokken. Mijn oma kreeg een boekje waar de burgemeester zijn handtekening, naam en datum in zetten. Zij dacht dat ze het telefoonnummer van de burgemeester had gekregen om een afspraakje met hem te maken. Dat was echt grappig."

De oorlog is nog steeds in alle hevigheid aanwezig

Kateryna Kupryianova

Vergeten oorlog

Hoewel Kateryna in Maassluis woont, is de oorlog uiteraard niet uit beeld. "Ik volg het nieuws elke dag. Vooral via social media. Iedere dag post onze president Zelensky een boodschap op sociale media om landgenoten een hart onder de riem te steken. In het begin zagen we in Nederland overal vlaggen en leuzen op de ramen om ons te ondersteunen. Het lijkt wel of veel mensen nu zijn vergeten dat het oorlog is. Er zijn nog steeds mensen die zich actief op de hoogte houden, maar de meesten gaan toch over op de orde van de dag. Dat is een natuurlijk gedrag; het leven gaat verder. Dat snappen wij best."

"Maar er is echt aandacht voor de oorlog nodig; het is nog steeds in alle hevigheid aanwezig. Het is ook geen strijd tussen militairen, de meeste slachtoffers zijn gewone burgers, waaronder veel kinderen. Ik heb vrienden van mijn leeftijd die in militaire dienst gewond zijn geraakt of zijn gesneuveld. Ook sprak ik laatst met onze buren in Oekraïne. Daar bleef ik vaak logeren. Een van hun zoons is gesneuveld en ik maak mij zorgen over de andere buurjongen."

Mijn vwo-diploma ligt nog in Oekraïne. Die moet ik dan persoonlijk ophalen. Belachelijk.

Kateryna Kupryianova

Aan de slag

"Mijn zusje Warja is 9", zegt Kateryna . "Bijna 10", vult Warja op de achtergrond zelf aan. Warja zit in groep 5 en gaat dagelijks met veel plezier naar school. Ze is maar één jaar ouder dan haar klasgenootjes. "Het gaat heel goed en ik ben trots op haar. Zelf wil ik graag architectuur of kunstgeschiedenis studeren. Maar werken als psycholoog vind ik ook leuk. Ik heb mij bij verschillende universiteiten opgegeven. Maar er is steeds wel iets. Of de studie is nog niet begonnen, of er is geen plek, of ik kan niet de juiste papieren overleggen. Mijn papieren (vwo-diploma) zijn nog in Oekraïne. Die moet ik dan persoonlijk ophalen. Maar dat gaat uiteraard niet lukken, dat is belachelijk."

Op Warja na werken alle familieleden. "Mijn oma is vrijwilliger bij de voedselbank. Ze vindt het daar fantastisch en heeft mensen van verschillende nationaliteiten ontmoet. Mijn moeder werkt bij een online lingeriewinkel en werkt in het magazijn om orders te verzenden. Dat doet zij parttime zodat zij nog tijd heeft om mijn zusje van school op te vangen. Ik werk bij hetzelfde bedrijf en krijg intern een opleiding voor verschillende functies, zoals ontwerpen en marketing."

Eerlijk gezegd vind ik Maassluizers toch wel leuker dan Amsterdammers.

Kateryna Kupryianova

Warme gemeenschap

Kateryna kende Nederland al voordat ze hier kwam wonen doordat haar oom al 25 jaar in Maassluis woont en daar een bouwbedrijf heeft. "We zijn voordat de oorlog uitbrak al een paar keer in Maassluis geweest. We hebben hier ook vrienden die ons in eerste instantie hebben opgevangen; die zijn echt geweldig!" Haar moeder Oksana bevestigt dit. "In Maassluis wonen echt veel vriendelijke mensen die graag willen helpen. En ze zijn erg geduldig. We hebben ook heel goed contact met de ambtenaren van de gemeente Maassluis." Vorige week heeft Kateryna in Amsterdam gewerkt. "Daar heeft het lingeriebedrijf waar ik werk een pop-up winkel geopend. Eerlijk gezegd vind ik Maassluizers toch wel leuker dan Amsterdammers. Ik zie best wel dat niet alle Nederlanders hetzelfde zijn; dat verschilt van persoon tot persoon."

Van tiener naar jongvolwassene

Haar moeder wil als het veilig is graag terug naar haar geboorteland. "Mijn wortels liggen in Oekraïne", zegt Oksana. "Maar ik heb geen idee hoe onze stad en ons huis eruit zien." Kateryna weet nog niet wat ze wil. Ze probeert haar leven weer op te pakken in Maassluis en te anticiperen op een leven als jongvolwassene. "Als je zo jong bent als ik (19, red.), heb je minder dieper wortels en krijg je nieuwe wortels op andere plaatsen. Ik moet mezelf leren kennen. Als je jong bent, weet je vaak nog niet precies wat je wilt worden. Tegen de tijd dat het weer veilig is, woon ik misschien al op mijzelf in Maassluis. Ik hou van Nederland en weet dat mijn ouders willen dat ik gelukkig ben en dat hoeft niet per se in Oekraïne. We hopen nu eerst dat de oorlog zo snel mogelijk over is. We kijken daarna wel wat de toekomst ons brengt. Voorlopig wil ik vooral gaan studeren. Dat is mijn focus."

Lees meer

Van villa in Syrië naar hokje in Den Hoorn

Mohamad Sabouni vluchtte twee jaar geleden van de ene op de andere nacht voor zijn leven uit Syrië. Samen met zijn vrouw en twee kinderen vertrok hij naar Turkije. Nu woont hij in z'n eentje in Den Hoorn.