Van villa in Syrië naar hokje in Den Hoorn

Mohamad Sabouni vluchtte twee jaar geleden van de ene op de andere nacht voor zijn leven uit Syrië. Samen met zijn vrouw en twee kinderen vertrok hij naar Turkije. Nu woont hij in z'n eentje in Den Hoorn.

Mohamad Sabouni wilde met zijn gezin in eerste instantie overleven in Syrië. "Dat was achteraf een verkeerde beslissing en ik moest uiteindelijk midden in de nacht vluchten voor mijn leven", legt hij uit. "Veel mensen denken dat Syriërs vluchten om een beter inkomen te krijgen. Dat is absoluut niet waar. Ik had in Syrië een meer dan modaal inkomen, woonde met mijn gezin in een prachtig huis met zwembad en reed in een grote auto. Ik ontwierp en verkocht over de hele wereld exclusieve sieraden voor een juwelier in het topsegment. Mijn familie had een zeepfabriek. We hadden het vóór de oorlog goed in Syrië."

Sabouni heeft na zijn vlucht met zijn gezin een poosje in Turkije gewoond op een bezoekvisum van zes maanden. "In Turkije kregen wij geen verblijfsvergunning; Turkije is vol. Er zijn daar vier miljoen Syriërs. Turken zijn bang dat Syriërs hun banen overnemen, omdat zij een veel lager salaris vragen. Turken zijn geen slechte mensen, zij willen ook werken. Het is in Turkije anders dan in Nederland. In Nederland zijn er meer banen dan mensen, in Turkije zijn er meer mensen dan banen. Mijn vrouw en kinderen wonen nu nog op een toeristisch visum in Turkije. Daar hebben we een flink bedrag voor moeten betalen. Mijn gezin is ook getroffen door de aardbeving en heeft geen huis meer. Mijn vrouw en kinderen woonden afgelopen winter in een tent. Mijn jongste kind heeft een longontsteking gehad en is in het ziekenhuis beland waar mijn familie veel geld voor moest betalen. Mijn gezin woont nu in de wasserette van een familievriend."

Vrijwilliger in asielzoekerscentrum

Sabouni heeft - nadat hij Turkije is uitgezet - bijna een jaar in AZC Ter Apel gewoond. Tijdens zijn verblijf daar was hij op vrijwilligersbasis handhaver en tolk. "Ik spreek verschillende talen, zoals Russisch, Pakistaans, Marokkaans, Nigeriaans, Arabisch en Oekraïens en was daarom gastheer voor mensen die binnenkwamen of vertrokken . De vluchtelingen kwamen per bus binnen bij station Emmen. Daar ving ik hen samen met andere vrijwilligers op om hen naar het AZC te begeleiden. Bij het station waren veel problemen. Met name door mensen die geen visum kregen en dus werden teruggestuurd. In de tijd dat wij er als vrijwilliger werkten, waren er door onze empathie amper problemen; we spraken dezelfde taal."

Nu zit ik hier te vereenzamen in een hokje van twee bij drie meter.

Mohamad Sabouni

Vluchtelingen veroorzaken volgens Sabouni problemen als ze totaal niks te doen hebben. "Ze hebben geen uitdaging, kunnen hun energie niet kwijt en doen de hele dag niks. Vluchtelingen zijn vaak slim, vaardig en willen graag hard werken. Ik heb vaak de suggestie gedaan om voor iedereen werk te vinden. Misschien Nederlandse gezinnen helpen met koken of boodschappen doen. Of de gemeente helpen in de groenvoorziening of opruimdienst. Het gaat om dagelijks werk. Vluchtelingen kunnen dan bijvoorbeeld een certificaat ontvangen waarmee ze eerder een baan krijgen in Nederland, omdat ze dan ervaring hebben. Ik ken veel mensen die dat zouden willen, maar de regels voor vluchtelingen zorgen ervoor dat dat niet mogelijk is."

Terug naar school

Na een jaar in het AZC, kwam Sabouni zes maanden geleden terecht in Den Hoorn. In plaats van werken, moet hij nu drie dagen per week naar school om Nederlands te leren. "De school is om de dag en zorgt ervoor dat je feitelijk niet echt veel anders kan doen. Helaas kan ik mijn ervaring niet gebruiken in Nederland omdat ik hier de gewoontes, de weg en de bedrijfscultuur niet ken. Het zou mooi zijn als iemand ons daarbij kan begeleiden om ons op het juiste spoort te zetten. Nu zit ik hier te vereenzamen in een hokje van twee bij drie meter . Ik zou graag de arbeidsmarkt in de regio willen leren kennen. Ik denk dat ik met een baan sneller Nederlands leer dan op school."

Ik vind het geen probleem om een maand gratis te werken.

Mohamad Sabouni

Zonder hulp vindt Sabouni volgens hem niet zo maar werk. "Daar moeten vluchtelingen bij geholpen worden. Bijvoorbeeld door ons bij bedrijven te introduceren en iets te vertellen over onze achtergrond. Laat ons maar op proef komen. Ik vind het geen probleem om een maand gratis te werken . Daar zou een organisatie voor moeten komen die gespecialiseerd is in het zoeken van werk voor vluchtelingen, asielzoekers en statushouders. Zij kunnen de schakel zijn tussen de nieuwe Nederlanders en de bedrijven. Ik kan nu eenmaal niet van deur tot deur gaan om werk te vinden. Ik wacht nu thuis, kijk wat tv en wacht tot de dag voorbij is om vervolgens de volgende dag hetzelfde te doen."

Zinvol bestaan

Mohamad wil vooral graag zijn gezin onderhouden. "Dat is cultuurgebonden. Als kostwinner voel je je sterk en het geeft zin aan mijn leven. Ik wil een importbedrijf beginnen; een filiaal van ons familiebedrijf. Wij hebben een eigen merk: Sabouni, een ambachtelijke zeep. Saubouni betekent in het Arabisch 'de man die zeep maakt'. Het is een traditie die al duizenden jaar oud is. Het is een organische zeep die is gemaakt van olijfolie. Ik wil niet alleen onze eigen zeep importeren, maar ook ongefilterde olijfolie. Mijn familie heeft ook eigen olijfbomen."

Wij zien Nederland als paradijs.

Mohamad Sabouni

Streek(genoten)

"Ik kom uit een land waar het gortdroog is", zegt Sabouni. "Wij bidden daar dagelijks voor regen. Hier heb je vier seizoenen en is alles meestal groen. Wij zien het als paradijs. Ik heb geen vrienden, relaties of familie in Nederland. Ik heb verschillende culturen leren kennen en vind dat Nederlanders er bovenuit steken. Geen racisme of discriminatie en zeer behulpzaam. Zeker ook in Den Hoorn." Binnenkort komt ook zijn gezin naar Den Hoorn "Die heb ik al twee jaar niet fysiek gezien. Ik heb een aanvraag bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst gedaan. Mijn gezin mag hier komen volgens de regels van een gezinshereniging. Binnenkort is er een weerzien in Den Hoorn. Dan kan de toekomst echt beginnen."