Ooit aanvoerder van Feyenoord, nu gelukkig als hovenier: Lierenaar Patrick Paauwe harkt en schoffelt op een andere manier

Afgelopen zondag, als twee van zijn voormalige werkgevers tegenover elkaar staan, is Patrick Paauwe uit De Lier precies tien jaar profvoetballer af.

Tien jaar waarin zijn leven letterlijk op de schop ging. Ooit won hij met Feyenoord nog de UEFA Cup, inmiddels is hij helemaal gelukkig als hovenier in Eindhoven. "Ik heb van mijn andere hobby ook een beetje mijn werk gemaakt", vertelt Paauwe bij mediapartner Rijnmond.

In fluoriserende oranje werkjassen zijn vier medewerkers van Donker Groen bezig in de Eindhovense nieuwbouwwijk Vredeoord. Drie mannen dragen een muts; de enige zonder wilde haardos niet. Het is Patrick Paauwe, als voetballer ook het liefst spelend in korte broek en korte mouwen. "Welkom!", schreeuwt hij boven de boormachine uit. "We hebben net pauze gehad. Anders had je ook een bakkie gehad."

Paauwe is bezig aan een tweede leven, na ruim 520 wedstrijden in onder meer de eredivisie, Bundesliga, Ligue 1 en verschillende Europese toernooien. In bijna 300 daarvan droeg de oud-verdediger het shirt van Feyenoord. Op 23 januari 2011 speelde Paauwe zijn laatste wedstrijd als profvoetballer, met VVV-Venlo tegen PSV (0-3). Acht dagen later vond hij het mooi geweest. Weinig plezier en een aantal chronische pijntjes gaven de doorslag.

Trainerscarrière

Net als veel andere ex-voetballers rolde Paauwe vrijwel gedachteloos het trainerswereldje in. In 2013 begon hij bij de jeugd van PSV, waar de voormalig verdediger ook zijn spelerscarrière begon en niet verder kwam dan drie wedstrijden. "Ik merkte dat het trainerschap mij niet echt lag", vertelt Paauwe. "In eerste instantie was het leuk om te doen en je hebt er zogenaamd verstand van. Ik kreeg ook veel complimenten en goede kritieken. Maar ik merkte dat het trainerschap het gewoon niet was. Ik was te weinig zelf bezig. Ik ben een doener."

"Na mijn laatste wedstrijd bij VVV had ik al gezegd dat ik geen trainer zou gaan worden. En toch ga je dat dan proberen, omdat je er bekend mee bent. Zonder er goed over na te denken", vervolgt Paauwe. "Maar steeds vaker merkte ik dat ik echt wat anders wilde. Op een gegeven moment hoor je van je omgeving: 'Jij moet de tuin in man.' Dan ga je daar over nadenken en realiseer je je dat ze wel eens gelijk zouden kunnen hebben."

Een tijdlang oriënteerde Paauwe zich op de arbeidsmarkt en via een kennis belandde hij bij Donker Groen. "Ik hou van buitenwerken en van vroeg opstaan, ik heb van mijn andere hobby ook een beetje mijn werk gemaakt. Het is het maken, het aanleggen, iets moois maken in een wijk. Mensen komen naar buiten, praatje erbij. Gezellig ook. Al hoop ik langzaam toe te groeien naar een particuliere hovenier."

Fagus sylvatica

Waar zijn liefde voor tuinen en bomen vandaan komt weet Paauwe niet, maar intussen is die zodanig gegroeid dat hij de Latijnse naam van een beuk makkelijk oplepelt. "Fagus sylvatica. Ja, had je niet verwacht hè? Sommige termen hebben we nu al een beetje opgeslagen."

Eén keer in de week, op donderdagavond, zit Paauwe aan zijn studie. "Je begint in het eerste jaar als aankomend hovenier, dan ga je naar hovenier en uiteindelijk word je vakbekwaam hovenier. Ik wil er veel vanaf weten, maar we kijken nog wel of ik de volle drie jaar ga studeren."

Zo af en toe wordt hij nog wel eens herkend. "Hier op de hoek woont een enorme Feyenoord-supporter. Kwam hij naar buiten lopen en vroeg: "Even serieus, jij bent toch Patrick Paauwe? Hij begon nog net niet te zingen. Dat is wel leuk. Vaak speel ik ook alsof ik van niks weet. Dat mensen wel vaker zeggen dat ik op die voetballer lijk."

Het is ook geen gebruikelijk beeld: een vijfvoudig international met een hark in z'n hand, ploeterend tussen het perkgoed van een Brabantse woonwijk. Financieel is het ook geen noodzaak, maar Paauwe wil 'gewoon lekker bezig zijn'.

"Ik heb tijdens mijn carrière aardig wat binnen kunnen harken en als je een beetje zuinig bent kun je het best wel uitzingen, ja", licht de 45-jarige Paauwe toe. Maar ik wil wat doen. Dacht je dan dat ik heel m'n leven thuis zou zijn? Je wil iets doen en daar voldoening uit halen. Wel moet ik hier weer helemaal onderaan beginnen en daar heb ik een klein beetje moeite mee. Om alles weer te leren is niet gemakkelijk op deze leeftijd."

Als Paauwe naar het benzinestation loopt om een bakkie koffie te halen - want stervenskoud - leggen z'n collega's uit, dat ze geen flauw benul hadden wie toch die kerel was die op relatief late leeftijd het vak wilde. "Je hoorde wel eens binnen het bedrijf dat-ie een bietje had gevoetbald", legt voorman Joost Aertsen uit, "maar wist ik veel dat Patrick zo lang bij Feyenoord heeft gespeeld. Tot ze in de eerste coronagolf een documentaire uitzonden van de UEFA Cup uit 2002. 'Leuk, eens kijken naar een jonge Robin van Persie', dacht ik. Komt ineens Patrick Paauwe voorbij. Wat? Verrek, dat is hem. Onze collega. Die het trouwens hartstikke goed doet. Hij werkt hard."