Première voor Spruijt & Opperman: 'Cabaret, want musical bleek niet ons ding'

Westlanders op het cabaretpodium: het is iets volstrekt unieks. Dat vindt het muzikale kleinkunstduo Spruijt en Opperman zelf ook. Cabaretiers komen meestal uit Amsterdam. Een enkeling uit Den Haag of een van de andere grote steden. Maar een Westlands duo dat meedraait in 'het professionele circuit' is eigenlijk nog nooit vertoond, dat schrijft mediapartner Omroep West.

Carlie Spruijt en Eva Opperman spelen overal in Nederland, maar de première van hun tweede avondvullende voorstelling vindt plaats in hun 'eigen' Westlandtheater De Naald. Een theater waar de twintigers veel aan te danken hebben.

Toch kennen de twee elkaar niet uit het Westland, maar uit Zoetermeer. Daar deden zij allebei een musicalopleiding. Die hebben ze keurig afgemaakt, maar al tijdens de opleiding werd voor zowel Carlie als Eva duidelijk dat het musicalgenre niet helemaal 'hun ding' was. "Vooral omdat je precies moet doen wat een regisseur zegt en je ook precies hetzelfde moet doen als de dertig mensen om je heen", zegt Carlie. "Wij wilden heel graag in discussie. Waarom doen we het nou niet zo? En van joh, wij hebben ook een tof idee. Wij merkten dat de makers in ons harder schreeuwden dan de uitvoerder. Toen zijn wij zelf liedjes gaan schrijven en dat is een beetje uit de hand gelopen.' De eerste voorstelling van Spruijt & Opperman heet 'Zij en Ik', de tweede heet 'Heimweeën'.

"Hij gaat over heimwee naar een tijd waarin wij ons nog lieten leiden door magie", vertelt Eva. "Nu laten we ons leiden door social media. De vraag wat een ander doet, of ik het beter kan of anders. We zijn constant maar bezig om ons te spiegelen aan een ander. Dat maakt het leven in die twintigjarige koppies soms best zwaar."

Meer relativeren

Carlie wil wel iets aanvullen: "We beweren niet dat we het nu zwaarder hebben dan de vijftigers van twintig jaar geleden. We vinden het jammer dat we nu veel meer kunnen relativeren dan toen we zelf klein waren. Vroeger dacht je toch bij een dagje Efteling: yes! Nu denk je: het is wel een eind rijden. Broodjes mee, heb jij de auto op slot gezet? Had jij nou die tickets of niet? Het is dan nog steeds een leuke dag, maar je kunt zoveel meer relativeren dan wanneer je zes bent. En daardoor gaat de magie er af."

Eigenlijk een universeel thema dus, dat herkenbaar is voor alle generaties. De meiden behandelen dat in de vorm van knappe liedjes, dialogen en scènes met veel humor. Om tot een voorstelling te komen sluiten ze zichzelf een keer per jaar een week op in een vakantiehuisje. Zonder wifi en televisie. Wel met gitaar, pen en papier. Allebei gewapend met een boekje waar in de loop van het jaar allerlei ingevingen in zijn gekrabbeld. "Soms is dat een zin, een onderwerp of al een half lied. Dat gooien we op een hoop en dan gaan we samen aan de slag." In het geval van 'Heimweeën' kwam later ook regisseur Leon van der Zanden erbij, die de meiden hielp bij het maken van het eindproduct.

'Brutaal'

De roots van Carlie liggen in het Westland. En eerlijk is eerlijk: Eva moet opbiechten dat zij eigenlijk geen Westlandse, maar een Delftse is. Maar Delft en Westland liggen praktisch tegen elkaar aan, dus wat maakt het uit? Toch is dat niet de enige reden dat ze hun première spelen in Naaldwijk. De meiden hebben namelijk ook veel te danken aan De Naald.

"Wij zijn een keertje heel brutaal binnen gelopen toen wij wisten van een talentenconcours. En toen hebben we tegen de programmeur gezegd: wij kunnen ook wat leuks! Uiteindelijk leidde dat er toe dat we daar nu vier jaar geleden onze voorstelling hebben gespeeld in de grote zaal. Sindsdien is het balletje gaan rollen en zijn we heel vaak teruggevraagd. Als er een besloten avond is, worden we gebeld: kom even zingen, kom jezelf laten zien. Ja, dat is te gek, dat is goud waard!"