Wijkagent Frank Cramer: 'Ik ben niet van de padvinderij'

Niet iedereen kent de wijkagent, en de wijkagent kent niet iedereen. Frank Cramer is een van de drie wijkagenten van Midden-Delfland en wel voor Maasland.

"Op de middelbare school heb ik een beroepentest gedaan. Daar kwam uit dat ik bij het leger, de politie of de brandweer moest gaan werken. Er was in die tijd nog een dienstplicht en om die reden ben ik in 1982 op m'n 17de bij de marechaussee (militaire politie, red.) begonnen. Ik was echt nog een puppie. Bij de marechaussee heb ik het 'gewone' politiewerk gedaan, maar ook wachtgelopen bij Huis ten Bosch en ambassades."

“Als wijkagent heb je een luisterend oor nodig.”

Frank Cramer

"In Den Haag en Amsterdam was er een soort uitzendbureau met 80 mensen die ingezet konden worden bij politiebureaus waar tekorten waren. Nou, die tekorten zijn nog steeds niet opgelost", meldt Frank, tussen de regels door. "In 1990 ben ik 'uitgeleend' door de marechaussee en bij de gemeentepolitie in Den Haag terechtgekomen. Ik woonde toen in Den Haag en in 1998 ben ik wijkagent geworden in de wijk Laak. Afgelopen oktober heb ik mijn 25-jarig jubileum als wijkagent gevierd. De tijd is echt omgevlogen."

Aard van het beestje

"Als wijkagent heb je een luisterend oor nodig en zijn sociale vaardigheden een must," zegt Frank. "Daartegenover staan ook andere karaktereigenschappen. Ik heb een groot rechtvaardigheidsgevoel. Ik heb ook het hart op de tong, ook al is dat niet altijd handig. Maar het is de aard van het beestje. Ik vind overal wat van maar ben wel positief kritisch. Ik ben een betrokken wijkagent die het zichzelf wel eens onnodig moeilijk maakt. Dat is voor de mensen in de wijk fijn, maar voor mezelf niet altijd het beste." Wat Frank mist, is de voorlichting die wijkagenten vroeger op scholen gaven. "Op die manier leerde je de jongeren kennen. Dat schept een band voor de toekomst. Ik heb het idee dat de politie minder goed aanspreekbaar is voor jongeren. Midden-Delfland heeft helaas geen jongerenwerker. Maar daar ga ik niet over."

“Maasland is mooi en goed fietsbaar. Als het lekker weer is, fiets ik door de wijk.”

Frank Cramer

Maasland

De wijkagenten in Midden-Delfland werken goed met elkaar samen en nemen dingen van elkaar over als dat nodig is (bijvoorbeeld bij vakanties en ziekte). "Ik ben in veel kernen wijkagent geweest en in 2008 in Wateringen en Kwintsheul begonnen. Via Honselersdijk ben ik in Naaldwijk terechtgekomen. Ik merk wel dat het in Maasland een stuk rustiger is dan in Naaldwijk. Midden-Delfland heeft met drie kernen bij elkaar minder inwoners dan Naaldwijk. In Naaldwijk kreeg ik soms zoveel mail dat de dag al voorbij was voordat ik alle mailtjes had beantwoord. Dat heb ik nu minder waardoor ik veel in de wijk ben. Ik kan ook meer bezig zijn met mensen die uit zichzelf minder aandacht vragen. Maasland is mooi en goed fietsbaar. Als het lekker weer is, fiets ik door de wijk. Ook in een doodlopende straat hebben ze recht op een wijkagent. Makkelijker aanspreekbaar als je op de fiets bent, al is het maar voor een praatje. Dat verlaagt de drempel dat mensen mij kunnen  informeren over de problemen in de wijk."

Kernachtig

"Ik ben nog te kort wijkagent (sinds december, red.) in Midden-Delfland om onderscheid te zien tussen de drie kernen. Maar ik zie wel dat de inwoners trots zijn op hun eigen 'dorp' ook al passen de kernen bij elkaar zie ik wel dat Den Hoorn meer op Delft is gericht en Maasland meer op Maassluis, zeker de jeugd. Ik heb het telefoonnummer van de wijkagent in Maassluis en hij van mij. Als het nodig is kunnen we elkaar bellen. Mijn wens is om de samenwerking wat meer te intensiveren. Maar Maassluis is wel een hele andere politie-eenheid (Bureau Waterweg). Dat maakt het soms ingewikkeld. Bureau Waterweg heeft ook andere sociale partners dan bureau Westland."

“Ik hoor wel eens: oh daar komt de politie. Oh nee, het is de wijkagent.”

Frank Cramer

Respect

"Ik hoor wel eens: oh daar komt de politie. Oh nee, het is de wijkagent," zegt Frank ten slotte. "Tegen mij is de jeugd wat milder dan tegen de gemiddelde agent. Corrigeren hoeft voor mij niet altijd samen te gaan met een sanctie. Je wilt ook de volgende dag in contact met elkaar blijven. Maar ik ben niet van de padvinderij. Voor mij geldt ook: als je niet wil luisteren dan moet je maar voelen. Figuurlijk, natuurlijk," corrigeert Frank zichzelf met een glimlach. "Het is het mooiste werk binnen de politie. Het contact met de mensen en er voor de mensen te kunnen zijn. En voor de samenleving wat kunnen betekenen. Ik ben graag politie voor iedereen. Ik maak geen onderscheid in geloof of opvatting. Moskee of kerk, het maakt mij niet uit. "