Oude dokterswoning in Poeldijk: 'Er lagen drie foetussen op zolder'
Wie het oude doktershuis aan de Voorstraat in Poeldijk binnentreedt, zal het gevoel hebben in een tijdmachine te zijn gestapt. Het interieur van het huis is in een eeuw tijd nauwelijks veranderd. Iedere ruimte ademt de jaren '50 en '60.
Daarnaast ligt het huis vol met de meest uiteenlopende materialen. "Zo vonden wij deze pot op zolder," vertelt Cora van Dalen, voorzitter van de werkgroep Historie Bartholomeus Poeldijk. In de pot met sterk water drijven drie foetussen. "En ze zijn nog volledig intact. Echt heel gaaf!"
Familie Ter Haar
Sinds 1888 woonden en werkten er opeenvolgende huisartsen in het huis. De laatste was dokter Ter Haar, die hier kwam wonen en werken in 1930.
"Dokter Ter Haar was de derde arts", vertelt Mi-Tê Goeijenbier, die net als Van Dalen lid is van de werkgroep. "Hij kwam hier samen met zijn vrouw Jeanette, die verpleegster was. Het stel heeft elkaar in het ziekenhuis ontmoet. Samen runden zij de artsenpraktijk en de daaraan verbonden apotheek. De dokter was niet alleen huisarts, maar ook gepromoveerd gynaecoloog. Hij heeft ontzettend veel kinderen in Poeldijk, maar ook daarbuiten, op de wereld geholpen. Dat verklaart natuurlijk ook waarom hij drie foetussen in huis had."
WOS
"Dokter Ter Haar was bekend om zijn informele bezoeken aan patiënten, waarbij hij soms een potje biljart speelde bij mensen thuis", vervolgt Goeijenbier. "Hij bezocht zijn patiënten vaak per fiets, met een sigaartje in de hand, en moest daarbij over smalle paadjes tussen de kassen navigeren. Het schijnt dat hij soms in het water terechtkwam wanneer hij over deze paadjes reed."
Ter Haar bleef tot hoge leeftijd actief, maar legde uiteindelijk, na 45 jaar, in 1975 zijn functie neer. Hij bleef wel wonen in het statige pand, waar hij overleed in 1985. De dokter en zijn vrouw hadden een tweeling, Hans en Kees. Toen de laatst levende zoon, Kees, in mei 2023 kwam te overlijden, werd duidelijk dat er in het huis al die tijd weinig tot niets was veranderd. "Wij mochten hier een maand voor zijn overlijden binnenkomen", vertelt Van Dalen. "Ik wilde ook graag kennismaken met Kees, omdat het huis volgens ons zoveel geheimen herbergde. En het verbaasde me dat Kees zoveel wist te vertellen."
Van Dalen vervolgt: “Kees was een enorme verzamelaar. Hij zei ook dat hij alles bewaard had ter nagedachtenis aan het werk van zijn ouders. Hij vond het dus heel fijn dat wij zo geïnteresseerd waren. Zeker toen hij hoorde dat wij het materiaal graag voor ons archief wilden hebben.”
Het artikel gaat verder onder de video.
Unieke ervaring
Het grootste deel van de achtergebleven spullen is na het overlijden van Kees in eigendom gekomen van het Rode Kruis. Zij gaven de werkgroep van Van Dalen en Goeijenbier toestemming om alle spullen te inventariseren, maar ook om de woonruimtes toonbaar te maken. Dit zodat er, over een periode van één maand, rondleidingen gegeven konden worden.
"Het is natuurlijk wel een unieke ervaring ook voor ons", zegt Goeijenbier. "In ieder laatje en ieder kastje vonden wij spullen met historische waarde. Je stapt ineens binnen in het privéleven van de familie. En dan kom je ook intieme zaken tegen. Daar moet je goed mee omgaan."
"We dachten, hoe gaan we dit aanpakken?", vervolgt Van Dalen. "Want hier stond zoveel in huis. Kranten, tijdschriften, allerlei boeken. Maar ook oorlogsdocumenten. En wat te denken van de apotheek, waar de medicijnen nog lagen. We zijn aan het ruimen geweest. We hebben alles gesorteerd. We hebben veel gelezen. Alles om de geschiedenis achter dit huis te kunnen bewaren."
“Wij willen heel graag een boek maken, waarin wij alle verhalen kunnen bundelen.”
Cora van Dalen
Rondleidingen
Meer dan 700 bezoekers hebben in de afgelopen tijd van het interieur kunnen genieten. Van oud-patiënten, artsen, verpleegkundigen, apothekers, assistenten tot geschiedenisliefhebbers. De reacties van de bezoekers zijn enthousiast en variëren van interesse tot het delen van persoonlijke verhalen. “Dit maakt dat de rondleidingen echt uniek waren,” zegt Van Dalen.
WOS
Toekomst
De rondleidingen door het huis zijn inmiddels tot een eind gekomen. Omdat het huis uiteindelijk verkocht moet worden, is er onzekerheid over de toekomst. De erfgenamen, het Rode Kruis, en verschillende instanties zijn benaderd voor verdere stappen. Hoewel iedereen enthousiast is over het project, zijn er financiële uitdagingen om het huis en het interieur te behouden in de huidige staat.