Kippiepan terugbrengen? Doen veel mensen niet, pannen gesignaleerd op camping
Op steeds meer plaatsen duikt het geel-zwarte logo van Kippie op. De keten verkoopt kant en klare kipproducten in alle soorten en maten. Kippie bestaat deze week dertig jaar.
Vanuit Voorburg, via Delft en het Westland, bouwt het familiebedrijf tegenwoordig gestaag verder aan hun kip-imperium vanuit Waddinxveen. Een verhaal over hoe een bijzondere pan (hoe zit het nou met het inleveren?) en een irritante radioreclame helpen om vele kilo's kip aan de man te brengen.
Kipspareribs, kipfrikandellen, kiploempia's, kipmaaltijden, maar vooral: die fameuze Kippiepan. Dat is waar het tegenwoordig om draait. Terwijl het allemaal begon met dieren van een ander pluimage: kalkoenen, fazanten, konijnenbouten en gefileerde parelhoenders.
"We zijn van oorsprong een echte traditionele poeliersfamilie, uit Voorburg", vertelt Pieter Krijgsman aan mediapartner Omroep West. Hij is een van de vier familieleden in de top van het bedrijf. Krijgsman, die naam doet wel een belletje rinkelen. "We bestaan al heel lang. Zo'n vijftig jaar geleden opende de familie de eerste winkel, in Delft. Daarvoor ging mijn opa nog met boter, kaas en eieren langs de deuren."
Een archieffoto van het toenmalige distributiecentrum in Poeldijk. Kippie
Van Poeldijk naar Waddinxveen
Opa had duidelijk een handelsgeest en breidde zijn nering langzaam uit. "Hij ging op een gegeven moment ook kip verkopen. Zijn zoons, onder wie mijn vader, zijn toen poelierswinkels begonnen. We zijn gezamenlijk gaan inkopen en hadden jarenlang een distributiecentrum in Poeldijk, op het veilingterrein. Een paar jaar geleden zijn we verhuisd naar Waddinxveen."
Het bedrijf groeide namelijk uit zijn jasje. "We wilden graag in het Westland blijven, maar daar was geen geschikte plek te vinden. Daarom zitten we nu hier. Ook wel handig, zo vlak bij de snelweg." Die groei gaat vooral hard sinds de komst van Kippie, in 1993.
Gevleugelde naam
"We waren dus echt een traditionele poelier. Maar begin jaren '90 gooide mijn vader het roer om. Hij zag dat het traditionele vak uitstierf. Mensen kochten geen ganzen of fazanten meer. Hij zag toekomst in het kant en klare en bedacht Kippie. Dat deed hij samen met een jeugdvriend, die wat grafisch werk voor ons deed."
De naam is bedoeld met een vleugje humor. "En hij blijft makkelijk hangen, ook bij kinderen. En Kippie ligt lekker in de mond. Dat is een beetje het idee erachter." En zo ontstond dus het bekende geel-zwarte logo en werd het rauwe vlees ingeruild voor alleen nog maar gegaarde producten.
Gele vrachtwagens rijden door land
Ook de andere broers gingen mee. "Die hadden eerst dus nog die traditionele winkel als Krijgsman poeliers, maar zijn uiteindelijk ook overgestapt naar Kippie." Die eigen winkels zijn inmiddels allemaal van de hand gedaan. "Het is nu franchise. Wij ondersteunen de winkeliers en regelen alles voor ze", zegt Krijgsman.
"Dat is een enorme logistieke operatie. Dagelijks rijden zes vrachtwagens rond om de winkels te bevoorraden en we hebben zes busjes om pannen te bezorgen die besteld zijn via de webshop. We krijgen natuurlijk ook bestellingen uit de rest van Nederland, de bezorging daarvan hebben we uitbesteed."
Vooral in Zuid-Holland
Ze mogen daar dan inmiddels weg zijn, het jarenlange verblijf in het Westland heeft qua mentaliteit duidelijk zijn sporen nagelaten. "Als je zin hebt om je handen te laten wapperen en je vindt het leuk om met klanten aan de gang te gaan, dan kun je een heel eind komen bij ons, als franchiser", zegt Krijgsman.
Dat blijkt, want inmiddels zijn er meer dan zestig winkels. Vooral bij ons in de buurt. "We hebben ook wel wat uitschieters hoor. Maastricht, Enschede, Hoogezand, Alkmaar", somt Krijgsman op. In totaal werken er ruim 500 mensen in de Kippie-winkels. En nog eens zo'n dertig op het hoofdkantoor in Waddinxveen.
Kippiepan
Tussen de koelcellen en het vrieshuis staan ook stapels van die beroemde Kippiepannen, in kartonnen dozen te wachten om te worden gevuld met allerhande kipsnacks, zoals gehaktballetjes, kipkluifjes, satéstokjes of spareribs. Je betaalt er een borg voor, die het bedrijf opvallend genoeg onlangs verlaagde. Hoe zit dat, willen ze die dingen soms helemaal niet terug?
"Je ziet ze inderdaad ook opduiken op de camping en er staan er inmiddels heel veel bij mensen thuis in de kast. Dat vinden we niet erg, nee. Het is juist een stukje reclame. Mensen hoeven alleen maar zo'n nieuwe aluminium inlegschaal te halen, die kan dan zo in de pan. Lekker makkelijk."
Vegaballen niet populair
Eigenlijk is dat statiegeld bijzaak, het is pure marketing. "Het is ook een stukje reclame. Als mensen die pan in hun kast zien staan, dan denken ze weer aan ons." Hoeveel van die dingen er niet zijn ingeleverd, durft hij niet te zeggen. "Een hoop", klinkt het lachend. "Dat weet ik zeker."
Opmerkelijk: waar je in de supermarkt en bij fastfoodketens als McDonald's tegenwoordig struikelt over de vegetarische kip-imitaties, ga je die bij Kippie niet vinden. "We hebben wel een tijdje vegetarische kipballetjes gehad, maar die liepen niet."
Irritante radioreclame
Moeten vega's de winkels dan mijden? "Nou, we hebben nog wel een beperkt aantal vegetarische maaltijden in het assortiment. We volgen het zeker met interesse, maar we zijn te klein om zelf een kentering te veroorzaken. Mensen associëren ons merk ook niet met vegetarisch."
Dan de reclame, waarin een opvallende stem op een gekmakende manier de merknaam roept. "Die blijft in je hoofd zitten. Hij zit inderdaad tegen de irritatiegrens aan. We moeten nog flink werken aan onze naamsbekendheid en willen opvallen. Ik krijg wel veel reacties op, ook in mijn eigen kenniskring. Mensen vinden het irritant ja. Maar hij blijft wel hangen en daar gaat het om."
Kippie opent in augustus in De Tuinen. WOS
Naaldwijk
Tegelijkertijd is groei geen doel op zich, vertelt het directielid. "We kijken vooral of het past, anders doen we het niet. Binnenkort komt er wel een nieuwe winkel aan in Naaldwijk en ook in Berkel hopen we dit jaar nog te starten. Maar daar zoeken we nog een goede kandidaat en een locatie."
Ondertussen gaat het werk op kantoor in Waddinxveen gewoon door. En in de lunchpauze staat er, hoe kan het ook anders, vaak kip op het menu. "We staan hier wel een paar keer week in de kantine kip te grillen en te bakken. We testen nieuwe ideeën ook vaak uit op het kantoorpersoneel. Met die extra arbeidsvoorwaarde hebben mensen meestal geen moeite", lacht hij.