Westlandse Suus (19) baart overledenen op: 'Die eerste keer was best gek'

Werken met dode mensen, is dat niet eng? Die vraag krijgt de 19-jarige Suus Minkman uit Kwintsheul geregeld. Vanaf haar 18e is ze bezig met het verzorgen van overledenen en het opbaren.

"De eerste keer dat je iemand omdraait om aan te kleden en er nog een laatste zucht uit de longen komt, zit je wel tegen het plafond hoor", vertelt Suus aan mediapartner Omroep West. Maar haar werk zou de tiener absoluut niet als eng omschrijven. "Natuurlijk vond ik het de eerste paar keer wel vreemd dat iemand zo koud was. Maar daar wen je snel aan. Nu is het eerder vreemd als iemand vlak na het overlijden bij ons wordt binnengebracht en nog warm aanvoelt."

Maar hoe kom je er als 18-jarige bij om dit werk te gaan doen? "Ik ben altijd veel met uiterlijk bezig geweest", vertelt de Westlandse. "Vroeger wilde ik schoonheidsspecialiste worden en uiteindelijk ben ik na de middelbare school naar de kappersschool gegaan."

Omroep West

Toch gaf dat werk haar geen voldoening. "Elke dag hetzelfde, het was niks voor mij. Ik dacht op dat moment dat ik nooit werk zou vinden dat ik écht leuk zou vinden. Maar omdat mijn tante uitvaartonderneemster is en ik haar werk altijd heel interessant vond, ben ik me daar meer in gaan verdiepen. Uiteindelijk heb ik contact opgenomen met de uitvaartbranche en niet veel later hing ik boven de eerste overledene. Die eerste keer was best gek. Ik dacht: wordt u echt niet meer wakker?"

Wat ze precies doet? "Ik verzorg iemand na het overlijden. Dat betekent het sluiten van de ogen en de mond. Er zijn mensen die nog steeds denken dat we dat plakken, maar dat werd vroeger gedaan. Tegenwoordig doen we dat met draad, en dat is soms best een lastig werkje. Verder wassen we de overledene, kleden hem of haar aan en leggen de persoon vervolgens in de kist. Dat hoef ik gelukkig niet zelf te doen, maar met behulp van een tillift. Dat is wel fijn, want dat is best zwaar werk."

'Net alsof hij nog even in mijn hand kneep'

Daarnaast kan ze haar kappersachtergrond gebruiken, want ook het haar van de overledene wordt gedaan. "Make-up gebruik ik meestal maar een klein beetje. Ik probeer er vooral voor te zorgen dat hun kleur mooi blijft. En nog belangrijker: dat mensen er uit blijven zien zoals ze waren. Elke overledene verzorg ik zoals ik dat ook bij mijn ouders of opa en oma zou doen."

Suus is nog elke dag blij dat ze de stap richting de uitvaartsector heeft genomen. "Ik ga elke dag gelukkig naar mijn werk. Het geeft me veel voldoening dat ik bij kan dragen aan de laatste herinnering voor nabestaanden." Toch zit de schrik er voor Suus soms nog even in. "Laatst haalde ik een hand van een meneer die ik aan het aankleden was door de mouw, het was net alsof diegene toch nog even in mijn hand kneep."