Beatmuziek in de jaren zestig

We blikken in dit historische schetsje terug op de jaren zestig. Er wordt nogal eens de indruk gewekt dat toen de hele wereld op zijn kop stond. Dat viel wel mee.

Wel was er een relatief kleine groep jongeren die het tijd vonden voor verandering. Ook in Maassluis. Hun onvrede uitte zich op verschillende manieren. Sommigen gingen de straat op en voerden actie voor een open jongerencentrum, als tegenhanger van de christelijke jeugdclubs. Uiteindelijk kwam dat centrum er: de Toverbal.

'Pokkeherrie'

Andere jongeren zochten het in de muziek, die sterk aan het veranderen was. Muziek die hun ouders niet erg konden waarderen. Dat was eind jaren vijftig al begonnen met de rock and roll en kreeg in de jaren zestig nog een extra impuls met de beatmuziek. De bron daarvan lag in Engeland met bands als de Beatles, Gerry and the Pacemakers, The Animals, The Swinging Bluejeans en de Rolling Stones. Veel oude Maassluizers vonden het maar een 'pokkeherrie', maar hun zoons en kleinzoons kochten een gitaar of knutselden die zelf in elkaar. Als ze dan ook nog een drummer vonden, hadden ze een bandje en sloegen ze driftig aan het oefenen. Op slaap- en zolderkamers, in slooppanden en schuren stortten ze zich op het naspelen van de nummers van hun idolen.

Er waren meer gitaristen dan zangers, dus vaak begonnen de Maassluise bandjes met instrumentale nummers. Met name de muziek van de Shadows, de begeleidingsband van Cliff Richard, werd veel nagespeeld. In Maassluis waren de Blue Berries de eerste die zich daarop richtten. Daarna volgden de Mimics en de Black Specs. De eerste band vond al snel een zangeres, de 'Specs' voegden een zanger toe. Datzelfde gebeurde bij de Zorro's (begonnen als Eurostars) en de Rowdys. De Road-Runners kozen voor nummers van bands als de Rolling Stones en Them, dus daar stond vanaf het begin een zanger op het podium. Ook de Inn-Sect en Flight 505 gingen van start met vocaal werk.

Poster voor een festival met Maassluise beatbands.

Talententacht

Samen spelen in de oefenruimte is leuk, maar natuurlijk wil je als nieuwe band ook optreden. Daar waren in Maassluis niet veel mogelijkheden voor. Gelukkig voor de beginnende muzikanten waren er in 1964 en 1965 talentenjachten in de kantine van de Vereenigde Touwfabrieken. Daar wilden ze wel aan meedoen. Omdat het soms niet anders kon, brachten ze instrumenten en apparatuur met een handkar naar de locatie. Overigens stelde die apparatuur meestal niet veel voor. Met één enkele versterker voor alle gitaren én zang waren ze al blij.

Beide jaren wonnen de Black Specs de talentenjacht. Dat betekende een optreden voor de KRO-radio. De Road-Runners kregen een speciale vermelding omdat ze niet, zoals de andere bands, tamelijk stijfjes op het podium stonden, maar probeerden een wervelende show neer te zetten. Hun tocht naar de Hilversumse studio's bleek tevergeefs. Ze waren nog niet goed genoeg voor een tv-optreden.

De Black Specs tijdens hun optreden bij de Talentenjacht 1964, waar ze de eerste prijs wonnen.

Keurig pak

Om de lokale fans tevreden te stellen – twee bands hadden een heuse fanclub – weken ze vaak uit naar Maasland (Trefpunt) of Vlaardingen. Optreden in Maassluis kon wel, maar dan in de kantine van voetbalclub VDL onder streng toezicht van een erkende dansleraar. Die stond daar dan in een keurig pak met strak gekamde haren te luisteren naar muziek die hem totaal niet aansprak.

Enkele bands hadden een heuse manager en via hem kregen ze optredens ver buiten Maassluis, zoals in Zeeland of Noord-Brabant. Helemaal gelukkig waren ze als ze mochten optreden in het voorprogramma van een bekende band. De Black Specs zorgden voor het opwarmen van het publiek van de Motions in Vlaardingen. De Inn-Sect en de Road-Runners kwamen met buitenlandse bands nog een stapje hoger op het podium. De eerste stond in het voorprogramma van de Small Faces in Rotterdam en bij Dave, Dee, Dozy, Beaky, Mick en Tich in Tilburg. De Road-Runners verzorgde met nog enkele andere bands in maart 1966 het voorprogramma van een optreden van de Rolling Stones in Den Bosch. Met een bus vol fans in hun kielzog. De Inn-Sect boekte dankzij hun manager nog een ander succes: een plaatopname in een professionele studio in Den Haag.

De Road-Runners waren wat optreden, repertoire en uiterlijk betreft wel de 'ruigste' band van Maassluis.

Beroepsmuzikant

Bands veranderden wel eens van naam en repertoire. Flight 505 werd Absurd Attitude en nog later Maasland City Blues Band. De Zorro's gingen na de nodige veranderingen in de bezetting door als de Trifids. De Mimics werden VIB'74, Inn-Sect veranderde de naam in Stonehenge en de Road-Runners wierpen twee blazers in de strijd en gingen door als Full of Soul. Echt professioneel zijn de Maassluise bands nooit geworden, al kwamen de Trifids er wel dichtbij toen ze populaire artiesten als Patricia Paay gingen begeleiden. Enkele individuele gitaristen werden later wel beroepsmuzikant. Zo hebben al die Maassluise beatbands hun eigen verhaal. Sommige stopten er al na twee jaar mee; andere gingen door tot in de jaren zeventig. De toen nog bestaande militaire dienstplicht zorgde soms voor een ongewenst afscheid van de muziek. In andere gevallen tekende een vriendin bezwaar aan tegen de optredens in het weekeinde.

De Mimics was de enige band met een zangeres.

Reünie

Wat de bands met elkaar verbindt, is een veranderend tijdsbeeld. Nadat een oud-muzikant daarvoor aandacht had gevraagd bij de Historische Vereniging Maassluis (HVM), ontstond het idee om te proberen dat tijdsbeeld en de rol die Maassluise bands daarin speelden, in kaart te brengen. Er volgden interviews met voormalige bandleden en daarbij kwamen mooie verhalen, foto's en allerlei informatie tevoorschijn. Verder gaf een zoektocht in kranten uit die tijd een goed beeld van de publieke reactie op 'Beatstad Maassluis'.

Dankzij hun manager kon Inn-Sect de platenstudio in, met het uitbrengen van een vinylplaat als resultaat.

Dat werd uiteindelijk ook de titel van een speciaal themaboekje van de HVM, verschenen eind mei 2023. Daarin staat de geschiedenis van acht Maassluise bands uit de jaren zestig en zeventig. Alle leden van de HVM hebben dat boekje gekregen. Het is te verkrijgen bij de Historische Vereniging (verkoop@histvermaassluis.nl). Tijdens de gesprekken bleek dat een flink aantal muzikanten-van-toen nog steeds speelt en zingt. Dat leidde tot een succesvol optreden van twaalf van hen – in wisselende samenstelling – tijdens de jubileumviering van de HVM op 15 april in Theater Koningshof.

Auteur: Ineke Vink - Historische Vereniging Maassluis