Gedicht van de Week #55
De Hoek ligt even onder een wit tapijt
Alles is er onder verdwenen
Even is het maagdelijk blank en schoon
Adembenemend mooi en ook nog even verschenen
Is de superbloedmaan, goed te zien
In een mooie heldere nacht
Het is maar even, maar wel genieten
De natuur in al zijn praal en pracht
Maar even snel is het weer voorbij
De schaatsen kunne weer in het vet
De sneeuwschuivers en het zout doen hun werk
De rayonhoofden kunnen weer naar bed
Het dagelijks leven komt weer op gang
De scores van alledag
De Brexit nadert met rassé schreden
De Hoekse lijn is nog steeds niet af
De bussen rijden nog af en aan
Soms vol maar ook vaak leeg
Door weer en wind, door kou en sneeuw
Versiert met pekel, schots en scheef
Dik ingepakte scholieren op de fiets
Op weg naar school of huis
Verkleumde handen maar toch een mobiel
Nog even dan zijn ze weer thuis
De Hoekse helden 2018 zijn straks bekend
In het warme Huis van de Wijk
Een echtpaar is 65 jaar getrouwd
En viert dat waar je op de waterweg kijkt
De bouwplannen voor de Lange weg
Zijn eindelijk bekend
Bos en Duin gaat het heten heb ik begrepen
En we worden met dure termen verwent
Het wordt een symbiose van landschap en architectuur
Setbacks, kleurstelling, materialisatie en identiteit
Duurzaamheidambitie, chique glans en dito uitstraling
Je raakt de draad even kwijt
Maar weer een stuk groen verdwijnt
En maakt plaats voor woningbouw en vertier
Mee in de vaart der volkeren
Maar hoe je het ook noemt, een stuk natuur verdwijnt hier
Ik verlang weer even naar dat witte tapijt
Waar je dat alles niet ziet
Schoon, maagdelijk mooi en ongerept
Ik ga maar vogels tellen in m`n tuin, ze zijn er maar je ziet ze niet
Auteur: Marien van den Berg