Gedicht van de week #41

Verhuizen

Ik struin voor inspiratie

voor dit gedicht,

dat net nog niet bestond,

langs de berichten van de afgelopen week

in de kranten

en ook online kijk ik wat rond.

Terwijl ik lees dat het echtpaar Rijneveen

misschien de deuren van hun tabakszaak sluit,

omdat Blokhuis een rookvrije generatie wil genereren

denk ik aan een plan dat slechts als rook nog kan fungeren.

De raad was er opeens razendsnel over uit:

van die huisjes op het strand, daarvan komt er dus geen één!

Tien jaar terug zouden dat er nog driehonderd zijn,

dus als je nog wat beter telt,

is een duidelijk besluit al tien jaar uitgesteld.

En hoewel wethouder Snijders

niet uit zijn 'agrarisch' huisje hoeft te verdwijnen

door een vergunning die het college

hem ongetwijfeld ook versneld verleende,

is het in 's-Gravenzande Machteld

die als geduldig gravin met smacht

weer op een permanente woonplek wacht.

Denkend aan dat standbeeld

vraag ik me dichtend af

wanneer is iets beleid en wanneer is er

lang en uitgebreid over nagedacht?

Maar ach, bij mij zijn de meningen vaak ook verdeeld,

duurt het wel een tijdje voor ik iets beslis,

want bij sommige berichten over die grijze vergadermuizen

denk ik dat ik naar ergens hier ver vandaan wil gaan verhuizen.

Auteur: Dennis Koopman