Gedicht van de Week #23
Alida Wilhelmina van Beek
1955 - 1975
ik bezocht haar nog weleens
weliswaar met mate
en wellicht gewoon uit deugd
of uit een soort weemoed, over het verleden...
zoals je soms oude foto's terugkijkt
die je heel erg raken
net als de trauma's uit je jeugd
die je niet kán, maar ook niet wilt vergeten...
als het ware je een film gaat bekijken
die je al zo vaak hebt gezien
en weer en weer
maar waarbij je 't nooit droog houdt
zelfs geen énkele keer...
of zoals je weleens een oude plaat draait
soms wel een keer of tien
keer op keer
terwijl die je telkens pijnlijk herinnerd
aan een tijd van weleer...
maar het graf bleek geruimd
haar naam niet langer vermeld
stil en ongemerkt anoniem herbegraven
omdat niemand zich had gemeld
die nog langer zorg kon of wilde dragen
niet voor het grafrecht
noch voor 't beheer...
't is zo als psalm 103 zo treffend zegt :
men ként, en vindt,
haar standplaats zelfs niet meer.
Petri Jakobs