Gedicht van de Week #4

Afgelopen woensdag las ik op de site van de WOS: "Westlanders verhuizen vooral naar Den Haag". Dus als Westlanders naar een andere gemeente verhuizen, gaan zij vooral naar Den Haag.

Ik dacht eerst: dit moet een vergissing zijn!! Waarom zou je vanuit ons mooie Westland naar het drukke Den Haag willen verhuizen? Maar het bleek toch echt te kloppen...

Ik moet bekennen dat ik zelf van oorsprong geen Westlandse ben. Ik kom uit Boskoop en ben via Leiden en Den Haag ruim 17 jaar geleden in 's-Gravenzande komen wonen. De Liefde voor mijn toenmalige partner heeft mij hierheen gebracht.

De liefde met die persoon is inmiddels voorbij, maar mijn liefde voor het Westland niet, die is altijd gebleven. Nog niet eerder voelde ik mij ergens zó thuis als hier. Daarover schreef ik een poosje geleden dit gedicht:

Glazen thuis

Waar de zee het

land aan tikt

en de wind de

duinen verschikt

Daarachter staan de

lichtende kassen

met hun immer

kostbare gewassen

Waar de ruwe

tuindersbolster

de barmhartig

blanke pit verhuld

Daar wordt van

's morgens vroeg

tot avondster

noest gewerkt

met veel geduld

Waar de zilte

zeelucht zweeft

tussen winkels

glas en huis

Daar waar men voor

en naast elkaar leeft

daar ben ik thuis

Hier in dit dorp

aan de grote plas

dat in ons eigen

Westland groeit

Hier waar ieder

mens en gewas

ooit klein begon,

nu volop bloeit

Auteur: Ineke de Bruijn van schrijvers tussen de kassen