Hans verloor zijn dochter bij MH17-ramp: 'MH17 is natuurlijk nog steeds een stuk van mijn leven'

"De glans is er wel af. Want dat was zij, ze was mijn enige kind", vertelt Hans de Borst uit Monster over zijn 17-jarige dochter Elsemiek. Inmiddels is het tien jaar geleden dat het vliegtuig uit de lucht werd geschoten, zijn drie mensen veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf en is de wereld weer overgaan op de orde van de dag.

Maar Hans is nog iedere dag bezig met de ramp. "Er is een leven voor en een leven na die ene dag", vertelt hij tegen onze mediapartner Omroep West. Op 17 juli 2014 komt het leven van Hans uit het niets opeens helemaal stil te staan. Zijn 17-jarige dochter Elsemiek vliegt die dag naar Kuala Lumpur met de vlucht MH17 van Malaysia Airlines. Wanneer het vliegtuig boven Oekraïne vliegt wordt deze uit de lucht geschoten door een Russische BUK-raket. Alle 298 inzittenden komen daarbij om het leven.

Inmiddels heeft Hans, zo goed en zo kwaad als het gaat, het leven weer opgepakt. "Het gaat eigenlijk best goed. MH17 is natuurlijk nog steeds een stuk van mijn leven en dat gaat ook nooit meer weg", vertelt hij in West Vandaag. "Maar ik kan ook weer andere, en ook leuke, dingen doen", voegt hij toe.

MH17-familie

"De glans is er alleen wel echt af. Want dat was zij, ze was mijn enige kind", vertelt Hans over zijn dochter Elsemiek. "Er is wel echt een leven voor en een leven na 17 juli 2014", legt hij uit.

"Maar er is wel een leven. Ik heb bijvoorbeeld ook veel mooie en aardige mensen ontmoet door de ramp. Ik noem hen de 'MH17-familie'. Dat is wel heel mooi", zegt Hans met een glimlach. "Er is genoeg wat het leven de moeite waard maakt", voegt hij toe.

Omroep West

Hoewel Hans nog iedere dag geconfronteerd wordt met de vliegramp, snapt hij wel dat heel Nederland tien jaar na dato gewoon doorleeft. "Je raakt er ook aan gewend. Je wordt een ervaren nabestaande, laat ik het zo maar zeggen", legt hij met een halve glimlach uit.

Woensdag wordt de vliegramp herdacht bij het Nationaal Monument in Vijfhuizen. Onder andere 1300 nabestaanden, waaronder Hans, zullen daarbij aanwezig zijn. "Ik weet dat die herdenking wel veel met mij gaat doen. De dagen erna moet je mij ook niet bellen, want dan lig ik voor pampus op de bank en interesseert even helemaal niets mij meer", legt hij uit. "Dan heb ik een leeg gevoel", vertelt de vader van Elsemiek.

'Fijn om over mijn dochter te praten'

Ondanks dat de herdenking veel van Hans vraagt, helpt hij wel mee met de organisatie. "Dat doet mij goed. Ik wil graag dat het een mooie herdenking wordt en bouw daar graag aan mee", legt de man uit Monster uit. Daarnaast vindt hij het ook fijn om andere nabestaanden weer te zien. "Je schept een band met veel nabestaanden en zij begrijpen je ook. Dan hoef je soms niks tegen elkaar te zeggen, maar begrijp je elkaar toch", legt hij uit.

Maar is het ook niet enorm moeilijk om ieder jaar rond deze tijd weer door iedereen te worden aangesproken over MH17? "Dat kost inderdaad energie, maar het levert me ook energie", vertelt Hans. "Ik vind het namelijk wel heel fijn om over mijn dochter te praten", legt hij uit. "En ik wil niet dat MH17 wordt vergeten. Want ondanks dat er een rechtszaak is geweest, staan er nog steeds vragen open en loopt er internationaal nog wel het een en ander", gaat hij verder.

Omroep West

Volgens de vader van Elsemiek zal de pijn nooit minder worden. "Met alle tegenwerking uit Rusland en ook met de oorlog daar, wordt die pijn alleen maar extra gevoed. De rechtszaak en ook de procedures die er nog lopen, zorgen wel voor een stukje rechtsgevoel", legt hij uit. "Maar de pijn en rouw blijft er altijd", voegt de man uit Monster toe.

"Dat hebben alle nabestaanden, dat zal je woensdag ook weer zien. Het namen lezen geeft al grote emoties", vertelt Hans. "Maar we gaan er woensdag voor zorgen dat het een mooie herdenking wordt."