Roos brengt jongeren met elkaar in contact via plantjes

Als laatste gekozen worden bij gym. Alleen staan op het schoolplein tussen allerlei groepjes jongeren. Geen vrienden. Als jong meisje werd Roos Vollebregt uit Naaldwijk zelf met het fenomeen eenzaamheid geconfronteerd.

Nu doet ze er alles aan zodat jongeren zich niet zo hoeven te voelen zoals zij zich ooit voelde. Nanda (29): "Ik merk nu al dat ik door de plantgesprekken meer contacten heb."

"Het is het meest akelige gevoel dat er is", antwoord Roos op de vraag wat eenzaamheid nu precies is. "Het is meer dan simpelweg 'alleen' zijn. Het doet pijn. Het is niet gezien worden, nergens bij horen, en nog erger, niemand lijkt dat wat te kunnen schelen." Op de middelbare school deed Roos elke dag haar best om wél aansluiting met haar klasgenoten te vinden. "Ik probeerde 'leuk' te doen. Maar het hielp niet."

Voor Roos zat de oplossing in een andere school. "Daar vond ik wel eindelijk de vrienden die ik zocht." Toch raakt het onderwerp eenzaamheid haar nog steeds. Zeker omdat eenzaamheid onder jongeren steeds meer voorkomt. Uit cijfers van het CBS blijkt zelfs dat het aantal jongeren dat zich eenzaam voelt, hoger ligt dan het aantal ouderen.

Met haar initiatief Plant a Friend gaat de Westlandse die strijd aan. Eenzame jongeren - in de leeftijd van 16 tot 28 jaar - worden door Vollebregt met elkaar in contact gebracht door een plantje, dat zij krijgen van een vrijwilliger. Vervolgens komen ze met elkaar in een appgroep over de plantjes terecht waarin ook andere eenzame jongeren zitten. Ze hebben meteen een gezamenlijk gespreksonderwerp.

Nanda Moser (29) uit Naaldwijk is één van de jongeren die pas begonnen is bij Plant a Friend. "Ik heb al lang last van eenzame gevoelens", vertelt ze. "Vroeger werd ik gepest, ik heb eigenlijk helemaal geen vriendschappen opgebouwd." Sceptisch tegenover 'contact via planten' stond ze niet. "Planten zijn een teken van leven, en kunnen groeien. Net als vriendschappen, die moeten ook groeien."

Ook initiatiefneemster Roos ziet dat er meteen gesprekken ontstaan. "Van een nieuw blad, leuk nieuw potje, het wel of niet hebben van groene vingers. Zelfs de mensen die sociaal eventueel wat onhandiger zijn, kunnen hierop aanhaken", klinkt het enthousiast. 'Uiteindelijk komen er ook andere onderwerpen voorbij, en gaan de jongeren onder begeleiding met elkaar afspreken.

Elke vier maanden start er een nieuw traject, en Roos krijgt telkens weer nieuwe aanmeldingen. '"e ziet ze echt veranderen: socialer worden. Naar elkaar toetrekken, met elkaar optrekken. Juist door het delen van hun eenzaamheid, ontstaat ook de oplossing voor het probleem. De herkenning, en letterlijk zien en horen dat ze niet de enige zijn, dat helpt al enorm."