Voor Rogier en Agnes is zorg verlenen aan verstandelijk beperkten amper vol te houden

In quarantaine moeten of alleen nog via het raam naar hun ouders mogen zwaaien: corona is voor verstandelijk beperkte mensen moeilijk te begrijpen.

Het maakt de zorg voor deze cliënten dan ook extra zwaar: "Eigenlijk is het al te veel, maar we moeten door", vertellen verpleegkundigen Rogier Arensman en Agnes van der Haak aan EenVandaag.

Bij woonzorgcentrum Het Westerhonk in Monster draait alles om corona. Het centrum bestaat uit woongroepen, met in elk huis een groep van acht verstandelijk beperkte mensen. In totaal wonen op het park 575 mensen, van wie er momenteel 35 besmet zijn met corona.

Tekst gaat verder onder de video

'Je ziet ze wegzakken'

In één van de huizen overleed afgelopen weekend een cliënt aan het virus, zes van zijn huisgenoten zijn besmet en dus moet het hele huis in quarantaine. Maar aan mensen van 'niveau baby', zoals Rogier en Agnes het noemen, is dat niet uit te leggen. Ze worden van de ene op de andere dag geïsoleerd en dat begrijpen ze niet.

"Ze keren in zichzelf, willen niet eten of drinken. Je ziet ze wegzakken", vertelt Agnes. "Als je dan eindelijk bij ze bent krijg je een glimlach, terwijl ze heel benauwd zijn. Dat maakt je kapot, je wil wat voor ze doen, maar dat kan niet."

Dubbel werk

De normale zorg voor cliënten lijdt onder de coronazorg die de verpleegkundigen moeten leveren. "Het is niet te doen, eigenlijk draaien we dubbele diensten", zegt Agnes. "We moeten hun waardes meten, de jongens beter maken."

Daar komen de voorzorgsmaatregelen nog bovenop: "Je moet je omkleden in het washok, controleren of alles wel goed zit, continu checken: zit mijn masker wel goed, heb ik mijn handschoenen wel goed aan?"

Begrafenis van een cliënt

Zelfs hun privéleven lijdt er onder, zegt Rogier. "Je draait meer diensten en langere diensten, dus je houdt weinig tijd over voor je sociale contacten. Als ik die tijd wel had, hield ik extra afstand van ze. Ik wil namelijk voorkomen dat ik de cliënten besmet; je zit hier toch in het hol van de leeuw."

Hoe lang ze dit nog volhouden, weten Rogier en Agnes niet. "We zijn nu meer tijd kwijt aan randzaken, tijd die we gewoon aan de cliënten willen besteden", legt Rogier uit. Het wordt Agnes vandaag even te veel: ze moet de uitvaart regelen voor hun aan corona overleden cliënt. "Maar ja, tijd om daar stil bij te staan is er niet. We moeten door, we hebben geen keuze."

'Voor hen willen we heel ver gaan'

Het maakt de verpleegkundigen boos dat mensen zich niet beter aan de maatregelen houden. "Ik snap het onbegrip en de onvrede over de coronamaatregelen", zegt Rogier. "Maar kom eens hier binnen kijken. Het is niet zomaar een ingegroeide teennagel waar we het hier over hebben, echt niet. Onze cliënten zijn heel ziek, ze krijgen zelfs zuurstof omdat ze zo benauwd zijn. En daar snappen ze zelf niets van, we kunnen het ze niet uitleggen."

Toch houden ze de moed erin. "We moeten dit volhouden voor onze bewoners", vindt Agnes. "Voor hen willen we heel ver gaan, zelfs tot we geestelijk gewoon op zijn."