Ouders regelen zelf huis voor hun gehandicapte kinderen: 'Dit maakt hun leven normaal'

"Dit is mijn kamer en dat is mijn make-up tafel", zegt Aaltje (20) trots, wanneer ze de deur van haar zolderkamer opendoet. Ze is één van de acht bewoners van het Meander-Huis in Monster.

Alle ouders van de verstandelijk beperkte kinderen hebben de afgelopen weken met elkaar geklust om het huis helemaal af te krijgen. "We hebben er wel een beetje buikpijn van dat ze nu echt bij ons weggaan, maar tegelijkertijd is het goed, zodat ze zich verder kunnen ontwikkelen."

Het Meander-Huis in uniek in het Westland. Ouders van bewoners sloegen de handen ineen om een zo 'normaal' mogelijke woonplek voor hun kinderen te creëren. "We willen niet afhankelijk zijn van een instelling, dus besloten we het samen te organiseren", zegt Astrid Feijter bij mediapartner Omroep West, wiens zoon in het Meander-Huis gaat wonen. Dat lukte: met behulp van een fonds werd de woning gefinancierd. De zorg wordt betaald uit hun persoonlijke zorgbudget. De huur voor de woning betalen de bewoners zelf van hun Wajong-uitkering.

"We wilden geen appartementen, maar een gewoon bestaand huis met een gezamenlijke ruimte', vertelt Feijter. "En waar ze daarnaast allemaal een eigen kamer hebben, zoals ze dat ook vanuit huis gewend zijn. Het is geweldig dat dit gelukt is."

Alleen nog op de koffie

En dus worden nu de laatste muren geschuurd, geverfd en behangen. Kasten in elkaar gezet, kamers ingericht en bedden opgemaakt. "Het zijn de laatste puntjes op de i voordat acht verstandelijk beperkte jongeren met elkaar hun intrek nemen in het Meander-Huis in Monster. Overdag zullen de kinderen gewoon naar hun dagbesteding gaan en op sommige dagen met elkaar en een professional boodschappen doen en schoonmaken. 'Ik heb er heel veel zin in", vertelt Aaltje.

"Vanaf volgende week gaat ze hier echt slapen", vervolgt haar moeder. "Het zal wel even wennen zijn. Voor mij misschien nog meer dan voor haar. Ik moet haar gaan loslaten en kom hier straks alleen nog op de koffie en ze zal in de weekenden soms bij ons logeren." Ook de andere ouders vinden dat best moeilijk. "Ik ga haar ontzettend missen", zegt Tessa Denkers, de moeder van Kelsey. "Maar het is ook goed, je leeft er naar toe. En daarbij is het gewoon een prachtige plek, met geweldige medebewoners en andere ouders. Beter hadden we het niet kunnen treffen."